بالهای آرزوهایت را بگشا......

 بالهای آرزوهایت را بگشا......  

زندگی مثل بازی..... خط و نقطه میمونه ....

یه سری نقطه می چینی کنار هم و انتظار داری با عبور از هر نقطه

واسه خودت یه خونه بسازی.....

گاهی وقتها اینقدر خوب پیش میری که یه دفعه ده تا خونه مال تو میشه

و گاهی وقتا واسه جبران خونه هایی که  گیرت اومد باید

یه خط بکشی تا این بار حریفت خونه دار بشه!!!!!

این رسم بازیه......

یه قانونه که توی هر بار حرکت از یه نقطه به نقطه ی دیگه

نمیتونی تردید کنی چون قلمت راه برگشت نداره.....

قلم زندگی هم جبران ناپذیره.....

نمیتونی خطی رو که رفتی دوباره بر گردی.....

نمیتونی راهی و که تموم کردی از نو ...شروع کنی....

عمر رفته بر نمی گرده......

دلی که شکست .........

دیگه شکسته.......

کشیدن هر خط اشتباه به قیمت از دست دادن یه خونه تموم میشه....

شاید قدرت اینو داشته باشی که خونه ی از دست رفته ات رو با

چند تا خونه دیگه بدست بیاری.....

شایدم اونقدر ضعیف باشی که همون یه خط اشتباه باعث بشه

مسیرو تا آخر کج بری....

یه اشتباه کوچک یعنی از دست دادن چند تا خونه و چند تا امتیاز .....

یه آن به خودت میای و میبینی بازی تموم شده و جز

چند تا خونه که اول اسم تو روش نوشته شده هیچی واست نمونده و بازی رو .....

باختی!!!

برنده اونی هست که از همه ی فرصتهاش درست استفاده کنه.....

موقعیت نقطه ها رو بدونه و درک اینو داشته باشه که...

یه نقطه از اول صفحه نمی تونه به یه نقطه از آخر صفحه متصل بشه....

اینو بدونه که درست کردن چند تا خط پراکنده نمیتونه امتیاز بیاره....

یادمون باشه که میخوایم خونه بسازیم!!!!

نه دیوارهایی که یه روزی مانع بشه برای خودمون!

و البته بازنده اونی هست که تنها هدفش بردن توی بازیه

و بدون فکر کردن و با سرعت چند تا نقطه رو به هم وصل میکنه

غافل از اینکه این نقطه ها هیچ خونه ای براش به ارمغان نمیارن......

خونه یعنی امید به یه امتیاز بیشتر.... و این امید یعنی بهانه ای برای زندگی....

                                                    

سقف ها را بهانه ای بسازیم برای امید به نفس کشیدن و پیروز شدن....